https://www.palestinechronicle.com/

https://www.hindrajabfoundation.org/

https://www.kapitalismeoorzaakospaca.org

Zoals we allemaal weten, hebben Duitse fascisten tijdens de Tweede Wereldoorlog een zeer groot aantal Joden vermoord. Na het einde van de oorlog in 1945 verklaarden de overwinnaars – met name de Britten en de Amerikanen – dat ze het Joodse volk een thuisland zouden geven waar het veilig zou zijn voor anti-Joodse pogroms. Maar waarom kozen de Britten voor het Midden-Oosten? Waarom nam men Palestijns land in tegen de wil van de bevolking om Joodse slachtoffers te compenseren voor misdaden begaan door Duitsers? Waarom gaf men hen niet een stuk van Duitsland, vooral gezien het feit dat de Arabische bevolking fel gekant was tegen een Joodse staat in hun midden?

De oprichting van een Joodse staat was voornamelijk het idee van de Britten, in samenwerking met rijke en invloedrijke zionisten, onder wie enkele religieuze fanatici. De oprichting van een Joodse staat in het Midden-Oosten was in werkelijkheid geen reactie op de oorlog, maar een veel ouder idee dat na de Eerste Wereldoorlog serieus in gang werd gezet. Zionistische kolonisten, voornamelijk gesteund door religieuze fundamentalisten, waren al lang voor de Tweede Wereldoorlog begonnen met aanvallen op Palestijnen in Palestina. Zionistische militante groeperingen zoals de Haganah begonnen zich in de jaren twintig en dertig te organiseren, en groeperingen zoals de Irgun en Lehi, ook bekend als de Stern Gang, pleegden terroristische aanslagen tegen Palestijnen, vooral in de jaren dertig en veertig. Geen wonder dat ze niet welkom waren in Palestina en de rest van de regio.

Een van de belangrijkste redenen waarom Groot-Brittannië en de VS voor het Midden-Oosten kozen, was ongetwijfeld het toenemende strategische belang van deze regio, vooral vanwege de natuurlijke oliereserves, waar al veel vraag naar was.

De vraag die we ons allemaal moeten stellen is deze: nu de wereld na de Tweede Wereldoorlog begon te beseffen dat kolonialisme een misdaad is, waarom accepteren we dan nog steeds dat Groot-Brittannië, dat in 1948 het protectoraat over Palestina had, samen met de andere overwinnaars van de oorlog besloot om land weg te geven dat niet van hen was?

De Verenigde Naties werden na de oorlog in 1945 opgericht, met hoge idealen op hun vlaggen, zoals zelfbeschikking en het voorkomen van oorlog. Maar de verdeling van 1947 die leidde tot de oprichting van Israël, gevolgd door talloze andere conflicten die werden aangewakkerd door de agenda's van de dominante machten binnen de VN, roept een serieuze vraag op: zijn de Verenigde Naties in werkelijkheid slechts een mislukte organisatie, die misschien wel helemaal ontbonden zou moeten worden?

​𝙏𝙝𝙚 𝙐𝙉 𝙋𝙖𝙧𝙩𝙞𝙩𝙞𝙤𝙣 𝙋𝙡𝙖𝙣 𝙤𝙛 1947: 𝘼 𝙎𝙚𝙩𝙪𝙥 𝙛𝙤𝙧 𝙍𝙚𝙟𝙚𝙘𝙩𝙞𝙤𝙣

Het VN-verdelingsplan van 1947 (Resolutie 181) wees 56% van het land toe aan de joodse bevolking, hoewel deze in de minderheid was. Bovendien kreeg de voorgestelde joodse staat de vruchtbaardere gebieden, terwijl de minder vruchtbare, versnipperde regio's werden toegewezen aan de Palestijnse Arabieren: Gaza en de Westelijke Jordaanoever, de twee belangrijkste delen van Palestina, worden gescheiden door Israëlisch grondgebied.

De toewijzing van steeds minder vruchtbare grond en de opsplitsing in twee delen leken opzettelijk bedoeld om het verdelingsplan onaanvaardbaar te maken voor de Palestijnen.

Het was dan ook geen verrassing dat de Palestijnen het plan verwierpen. En deze afwijzing – die voorspelbaar was en hoogstwaarschijnlijk in scène was gezet – werd het juridische voorwendsel voor de bewering dat de Palestijnen de staat onafhankelijkheid hadden geweigerd en daarmee hun recht daarop hadden verspeeld. Vanaf het begin leek het erop dat het plan was opgezet om precies dit resultaat te bereiken.